Η αμβλυωπία δηλαδή η μείωση της οράσεως στο ένα μάτι είναι μια από τις σοβαρότερες παθήσεις της μικρής ηλικίας.
Ας εξετάσουμε ένα παιδάκι ενός έτους το οποίο έχει στραβισμό συνήθως, σχεδόν πάντα ο στραβισμός έχει δύο σκέλη, ένα της οράσεως και ένα του στραβισμού που το ένα μάτι πηγαίνει προς τα έξω ή προς τα μέσα όταν κοιτάει ευθεία ο ασθενής. Δηλαδή ο στραβισμός δημιουργείται από την αμβλυωπία. Στις περιπτώσεις αυτές το ένα μάτι μπορεί να έχει ένα μικρό διαθλαστικό πρόβλημα (το κυρίαρχο μάτι) ή τίποτα και το άλλο μεγαλύτερο διαθλαστικό πρόβλημα. Δηλαδή μπορεί το ένα μάτι να έχει +1.0 υπερμετρωπία και το άλλο +4.0 υπερμετρωπία. στην περίπτωση αυτή το μάτι με την μεγάλη υπερμετρωπία τεμπελιάζει δηλαδή αμβλυωπεί. Και το παιδάκι βλέπει με το καλό μάτι και το άλλο μάτι δεν το χρησιμοποιεί και για αυτό στραβίζει και συνεχώς αυτό χειροτερεύει. Για αυτό πρέπει οι γονείς μόλις δουν ότι υπάρχει στραβισμός σε ηλικίες από 1 έτους και πλέον να επισκεφθούν αμέσως οφθαλμίατρο.
Ο ειδικός οφθαλμίατρος, θα ελέγξει την διάθλαση και ο μικρός ασθενής πρέπει να φορέσει γυαλιά και θα πρέπει να κάνει άσκηση δηλαδή να γυμνάσει το πιο αδύνατο Θα πρέπει δηλαδή να μπει σ’ ένα πρόγραμμα ανάλογα με την αμβλυωπία να κλείνει τον καλό οφθαλμό ορισμένες ώρες κάθε μέρα για να δυναμώσει. Η άσκηση αυτή έχει δυσκολία γιατί ένα μικρό παιδί είναι δύσκολο να κλείνει το μάτι με τον επίδεσμο και οι γονείς δεν έχουν ώρα να ασχοληθούν και δεν το θεωρούν τόσο σοβαρό και έτσι αρχίζουν τα προβλήματα.
Ο οφθαλμίατρος ελέγχει την κατάσταση, εάν ο ασθενείς πάει καλά, ο στραβισμός από μονόπλευρος δηλαδή όταν στραβίζει συνέχεια ο ένας οφθαλμός γίνετε αμφοτερόπλευρος δηλαδή στραβίζει μερικές φορές ο ένας οφθαλμός και μετά ο άλλος.
Όταν συμβεί αυτό που είναι και το ζητούμενο δηλαδή να στραβίζει πότε ο δεξιός και πότε ο αριστερός οφθαλμός, αυτό σημαίνει ότι και οι δύο οφθαλμοί βλέπουν το ίδιο. Χρειάζεται κόπος για να γίνει αυτό γιατί τα μικρά παιδάκια αντιδρούν στο κλείσιμο του οφθαλμού αλλά είναι υποχρεωτικό.
Όταν ο στραβισμός γίνει επαλλάσων δηλαδή στραβίζει μια φορά το ένα μάτι, μια φορά το άλλο μπορούμε να συζητήσουμε και για την εγχείρηση του στραβισμού ώστε να φτιάξουμε το αισθητικό αποτέλεσμα.
Επομένως ένα μικρό παιδί πρέπει να ελεγχθεί από οφθαλμίατρο με κάθε υποψία κάποιου στραβισμού που το βλέπουν οι γονείς ή ο παιδίατρος που παρακολουθεί το παιδί ώστε να επέμβουμε το γρηγορότερο.
Παλαιότερα τα παιδιά έρχονταν για εξέταση σε ηλικία πάνω από έξι ετών με αμβλυωπία και στραβισμό, τώρα στα νηπιαγωγεία ελέγχονται νωρίτερα και έτσι σπάνια έχουμε προβλήματα μεγάλης αμβλυωπίας. Όσο νωρίτερα αντιληφθούμε το πρόβλημα τόσο πιο εύκολη είναι η θεραπεία και η αποκατάσταση της αμβλυωπίας. Όσο πιο μεγάλο είναι το παιδί τόσο πιο πολύ καιρό χρειάζεται το κλείσιμο του ενός ματιού, που μπορεί να φθάσει και σε ηλικίες μέχρι 13-15 ετών.
Αλλά για παράδειγμα ένα παιδάκι που είναι 3 ετών και κλείσει το μάτι 1-2 χρόνια γίνεται καλά. Εάν είναι 7 ετών μπορεί να χρειαστεί να το κλείνει μέχρι 15 ετών. Εάν ένα παιδί είναι πάνω από 15 ετών και έχει μεγάλη αμβλυωπία ας πούμε βλέπει 1/10 είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει καλά. Χρειάζονται πολύ ειδικευμένες θεραπείες. Εάν είναι κάποιος 20 ετών με αμβλυωπία δεν μπορούμε να κάνουμε σπουδαία πράγματα και Συνεπώς η αμβλυωπία και ο στραβισμός είναι προβλήματα της παιδικής ηλικίας και πρέπει να αντιμετωπισθούν όσο ποιο γρήγορα γίνεται.
Χρειάζεται πολύς κόπος του ιατρού και των γονέων αλλά το αποτέλεσμα μας δικαιώνει και το παιδί όταν θα μεγαλώσει θα ευχαριστεί τους γονείς του που θα έχει όραση και στους δύο οφθαλμούς όσο και ήταν αυστηροί μαζί του στην μικρή ηλικία.
Επομένως η αμβλυωπία και οι στραβισμοί αντιμετωπίζονται με άριστα αποτελέσματα όσο νωρίτερα διαγνωστούν.